öyle uzaktayız ki..

sene olmuş neredeyse yazmayalı..ve ben bu kayıp zamanda ne yaptığımı anımsamıyorum.

artık hoşuma gitmiyor eskiden sevdiğim hiç bişey.

ve artık yazamıyorum bile iki satırı birbirine bağlayıp.

bildiğim tek bişey var,çok uzaktayım.

herşeyden çok uzaktayım.

anılarını ve acılarını anlamadığım insanlarla dolu bir şehirde öylesine zaman geçiriyorum.

sanırım bu blogu günlüğe çevirmeliyim.

düşünüyorum,nasıl olduğunu niye olduğunu..

sanırım çok soru sormaktan..

öylesine bi umutla ve saçma sapan bi telefon konuşmasıyla başlayan o "şey" nasıl bu hale geldi?

ve ben neleri kaybettim böyle,yıldızsız gökyüzleri hep bunu anımsatıyo bana.kaybettiğim herşeyi.

ve ben çok fazla şeyide özlüyorum.

vazgeçirildiğim herşeyi,vazgeçmek durumunda kaldığım herşeyi.

hani şu acı,gerçekten acı verici

söyleyecek hiç bir şeyinin kalmaması insanın.

şimdi yan odada tüm ruhunu bana veren adam,ben lanetliyim sanırım.keşke uzak dursan benden..

ve uzaktaki zır deli,sende keşke silinmesen bu ruhtan.

R.