uyandımm!

Bu sabah uyandım,uzun zamandır güneşi görmediğimi fark ettim..Ne kadar çok zaman geçmiş pencereyi açmayalı,yatağımı toplamayalı,aynaya bakmayalı..Önceki ve hatta bir önceki geceden kalmışken,toparlayamazken artık tarihi,saati,ışığı..Pekte alışık olmadığım bir melodiyle uyandım,günler sonra ilk defa uyandığımı hissederek..Bilemiyorum belki hep çalıyordu o müzik,belki perdelerim hep güzeldi,belki saçlarım ve gözlerim gerçekten yaşamak istiyordu ama göremiyordum..VeVe evet bu sabah fark ettim pencereyi uzun zamandır açmadığımı,açtığımda ise şükrettim birilerine,bir şeylere..Sanki çok zamanım varmış gibi hayata küsüp,beklerkenHerkese ve her şeye lanet etme kolaylığını seçmişken şükrettim hala her şeyin beni bekliyor olmasına..Oradalardı işte,bakkal amca,simitçi çocuk,penceremi sürekli dikizleyen karşı komşu..Ben onlara ve kendime küsmüşken onlar bana küsmemişler,beni beklemişlerBen inanmazken bir daha ciğerlerimi patlatacak kadar derin nefes alamayacağıma onlar inanmışlar yeniden gülümseyebileceğime..Ne kadar şanslıymışım..Hayat beni beklemiş,gitmemiş bir yerlere..Pencereden ayrılıp odama baktım,uzun zamandır bu anı bekliyormuşumSeni ve senli her şeyi içimden atmaya çalışmakmış yanlış olan.Bitmiş ve dağılmış ilaç kutuları,damarlarımda dolaşan hastalık,sanki birileri ben acı çekeyim diye özellikle tam önüme bırakılan anılar..Hepsinin bir zamanı varmış meğer,bu hastalığı vücudumdan atacak tek şey onu her hücremde hissetmekmiş..Ve bitti işte..Ben şimdi tam bıraktığın yerde her zamankinden daha dik oturuyorum,ve acımı seviyorum..Kendi kendimi değersiz görmüyorum artık..Bu kez ağlamıyorum,bu kez gerçekten gidiyorum..Bu yeniden doğma merasimim ne kadar sürecek bilemiyorum ama emin olduğum tek bir şey var yazdıklarım içerisinde en ışık dolu saçmalık bu..Bundan sonrakiler yine tuhaf bir terk edilmişliğin havasını verecek belki,Belki yine bir çok kişi terk edecek beni,biziAma bu kez farklı olacak,bu kez ben terk etmeyeceğim kendimiHerkes gitse de ben bu kötülüğü bir daha yapmayacağım kendime..Gülümsüyorum şimdi..Biliyorum çünkü toplayabiliyorum,dokunabiliyorum artık senin olan her şeye..Bu sabah uyandım,günaydın diyebilecek gücü bulabiliyorum kendime..Çünkü eminim;Eminim ki herkese ve her şeye inat dualarım artık daha içten olacak,sabahları uyanabilmenin verdiği huzurla pencereyi açıp güneşe bana bir şans daha verdiği için şükrederken orada olacak beni beklemiş olan herkes..Minnettarım birilerine bunları görebildiğim için,her gün önümden geçen o kurtuluş ışığını bu sabah yakalayabildiğim için..Minnettarım..hayata,o tuhaf şarkıya,güneşe ve beni ben yapan her şeye..
‘Çocuk,
Her vedanın ardında bir bekleyeni vardır kimsenin bilmediği
Ve her gözyaşının altında bir dua kimsenin duymadığı
Çevir gökyüzüne başını.
Bakma arkana!
Daha sert basa basa, daha güçlü!
Anlat bu kara şehrin yollarına ak adımlarınla!
Gitmek yenilmek değil kazanmak da!
Gitmek gitmektir işte.
Hepsi bu…’